Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9158 Esas 2019/9635 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9158
Karar No: 2019/9635
Karar Tarihi: 01.10.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9158 Esas 2019/9635 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiye taksirle yaralama suçu nedeniyle ceza verildiğini belirterek, bu suçun temel ceza maddesi olan TCK 89/1 maddesi ile bilinçli taksirin uygulanmasına ilişkin TCK 22/3 maddesinin sıralamasına dikkat edilmesi gerektiğini ve adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Mahkeme, sanığın ceza miktarına ilişkin temyiz itirazını reddederek hükmün onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK 89/1: Taksirle bir kişinin yaralanması halinde, fail hakkında iki aydan iki yıla kadar hapis cezası verilir.
- TCK 22/3: Fiilin işlendiği sırada failin, o fiili işlememesi gerektiğini ve olası sonuçları öngörebileceğini ve fiilin yaratacağı tehlikeyi önlemeli veya önlemesi mümkün olmamışsa tehlike yaratan davranıştan kaçınması gerektiğini bilmesi halinde, kusurlu olduğu kabul olunur.
- TCK 89/2-d: Taksirle yaralama suçu işlenirken bir birden fazla kişinin yaralanması halinde, fail hakkında verilecek ceza yarı oranında artırılır.
- TCK 52/2: Para cezası, belirli bir miktar içinde tayin edilir.
- TCK 53/6: İnfazın durdurulması, borcun yapılandırılması

12. Ceza Dairesi 2019/9158 E. , 2019/9635 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-d, 62/1, 52/2, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bilinçli taksirin uygulanmasına ilişkin TCK"nın 22/3. maddesinin, temel ceza maddesi olan 89/1. maddesinden sonra uygulanması gerektiği halde, artırıma ilişkin 89/2-d. maddesinden sonra uygulanması sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre ,sanık müdafinin ceza miktarına, eksik inceleme ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 01/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.