MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/07/2015 tarih ve 2015/37-2015/125 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, yurtdışında tanınmış marka sahibi olduğunu ve davalının markası nedeniyle Türkiye"de tescil ettiremediğini belirterek (davacıdan izin alınmaması, 556 sayılı KHK"nın 8/5 maddesi ve markayı kullanmaması nedenleriyle) davalıya ait 2006/041111 tescil numaralı markanın hükümsüzlüğüne, iptaline ve terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece 556 sayılı KHK"nın 14/2. maddesi gereğince davalının markayı kullandığına ilişkin delil ve belge bulunmadığı belirtilerek kullanılmama nedeniyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davalıya yapılan tebligatların usulüne uygun biçimde yapılmış bulunmasına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, marka iptali istemine ilişkin olup, mahkemece, yazılı şekilde 556 sayılı KHK"nın 14. maddesi gereğince markanın kullanmama nedeniyle iptaline karar verilmiştir. Ancak, karar tarihinden sonra 06.01.2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 14.12.2016 tarihli 2016/148 esas ve 2016/189 karar sayılı kararı ile 556 sayılı KHK"nın 14. maddesinin iptaline karar verilmiştir. Bu durumda, Anayasa Mahkemesi"nin anılan iptal kararı değerlendirilerek varılacak uygun sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün re"sen BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 22.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.