MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükümlü tarafından verilen 07.09.2015 tarihli eski hale getirme ve temyiz istemine ilişkin dilekçede; karar kendisine tebliğ edilmediğinden temyiz hakkını kullanamadığının belirtildiği, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu, bu nedenle mahkemenin 14.09.2015 tarih, 2013/409 Esas ve 2014/482 Karar sayılı temyizin reddine dair ek kararının hukuki değerden yoksun olması sebebiyle kaldırılarak yapılan incelemede:
Hükümlünün yokluğunda verilen 27.06.2014 tarihli kararın, hükümlünün talimatla savunması alındığı sırada verdiği en son adresine tebliğe çıkarıldığı, tebligatın bu adresten bila ikmal iade edilmesi üzerine bu kez mernis adresine tebliğe çıkarıldığı, mernis adresi olan adresinde Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre 20.11.2014 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, UYAP üzerinden yapılan incelemede tebliğ tarihinde ceza infaz kurumunda olmadığı ve kararı yasal süresi içerisinde temyiz etmediğinin anlaşılması karşısında; eski hale getirme istemi yerinde görülmediğinden ve 20.11.2014 tarihinde tebliğ edilen hükmü 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 07.09.2015 tarihinde temyiz eden hükümlü ...’in temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.