Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- ... için CMK’nın 223/2-b. maddesi
uyarınca beraat,
2- ... için; TCK"nın 89/1-2-b, 62, 52/2-4. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’ın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ..."ın Öz-Er-Ka ve Umut İnşaat Ltd Şti"de inşaat mühendisi ünvanı ile şantiye şefi olarak görev yaptığı, diğer sanık ..."in de aynı şirkette saha sorumlusu olarak görev yaptığı, suç tarihinde yine sanıkların İskenderun ilçesinde bulunan ağır bakım komutanlığına TOKİ başkanlığınca yaptırılan inşaatın taşeron firması olarak çalıştıkları sırada söz konusu inşaatın asma tavan işlerini yapan kazazede katılan ..."in bir anlık dikkatsizlik sonucu herhangi bir uyarı bulunmayan ve önlem alınmayan asansör boşluğuna düşerek katılanın alınan kati adli hekim raporundan da anlaşılacağı üzere vücudunda ağır (6) derecede kemik kırığı olacak şekilde yaralandığı, olay sonrasında Cumhuriyet Başsavcılığımızca alınan bilirkişi raporunda katılanın ve söz konusu şantiyenin saha sorumlusu olan sanık ..."in asli kusurlu oldukları ve söz konusu şantiyenin şefi olan ..."ın da tali kusurlu olduğunun tespit edildiği, ayrıca Başkakanlık Toplu Konut idaresi başkanlığından gelen 28/10/2013 tarih ve 5408 sayılı yazıdan da anlaşılacağı üzere sanıkların mensubu bulunduğu, Öz-Er-Ka ve Umut İnşaat Ltd. Şti dışında söz konusu inşaatta başkaca bir taşeron firmanın bulunmadığı, katılanın söz konusu yaralanması dolayısı ile şikayetçi olduğu ve taraflar arasında uzlaşmanın tesis edilemediği anlaşıldığı olayda; katılanın da aşamalardaki beyanlarında ifade ettiği üzere Astaş Mühendislik isimli firmanın işçisi olduğunu, tanıklardan ...’ın da 28.12.2011 tarihli beyanı ile bu hususu doğruladığı, ayrıca bahse konu bu firma ile aralarında, Adana 5. İş Mahkemesinde 2013/156 Esas sayılı derdest dosyasının bulunduğu, bu mahkemece alınan 11.07.2014 tarihli üçlü bilirkişi raporunda; kaza olayının değerlendirilmesi kısmında; kazazede İbrahim’in alt taşeron olarak Astaş Mühendisliğin asma tavan işçisi olarak çalıştığı lojman inşaatında asansör boşluğuna düşerek yaralandığı olayda, Öz-Er-Ka Ltd.Şti’nin ve Umut Ltd.Şti Ortak Girişimin asıl işveren, Ramazan Erdoğan’ın da Astaş Mühendisliğin sahibi olarak alt işveren olduğu sonucuna varıldığı, bu işverenlik ilişkisinde; asıl işveren alt işverenin işçilerine karşı İş Kanunu uyarınca yerine getirmesi gereken yükümlülüklerden; alt işveren ile birlikte sorumlu olduğu, bu sebeple de işverenin, işçilerine yapmakta oldukları işlerinde uymaları gerekli sağlık ve güvenlik tedbirlerini öğretmek hususunda yükümlülükleri bulunan davalı işveren Astaş asıl işveren Öz-Er-Ka Ltd. Şti ile birlikte asli kusurlu olduğunun tespit edildiği, Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturma aşamasında alınan inşaat mühendisi ve iş sağlığı ve güvenliği uzmanı olan bilirkişiden alınan raporda; asıl işverenin iş yerine taşeron Astaş tarafından gönderilen Astaş’ın işçisi İbrahim"in kaza yaptığını, hiç kimsenin bilgisi olmadan işe başlayan İbrahim’in asli; asıl işveren firmanın saha sorumlusu ...’in saha sorumlusu olmasına rağmen döşemedeki tehlikeli bulunan boşlukları kapattırmayarak, aynı zamanda çalışılan yerlerin aydınlatılması için de emir vermeyerek kazanın oluşumunu engelleme görevini yerine getirmediği için asli; şantiye şefi ...’ın tali kusurlu olduğunun tespiti karşısında; alt işveren Astaş’ın kazanın meydana geldiği sahada işin yapımında değil, sadece işçi temini hususunda rol aldığı, bu sebeple de alt işverenin şantiye şefinin ve şirket sahibinin kusurlu bulunmadıklarının tespiti karşısında Ramazan Erdoğan ve Hasan Şekeroymağı hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığı kararının verildiği, itiraz üzerine Hatay Ağır Ceza Mahkemesince 19.11.2013’te bu kararın kaldırıldığı, yargılama aşamasında 08.05.2015 havale tarihli üçlü bilirkişi heyetince hazırlanan raporda ise; Öz-Er-Ka’nın kaza sebebi ile asli kusurlu olduğu, saha sorumlusu olarak görev yapan ...’ in cezaların şahsiliği ilkesi gereği asli kusurlu; işçi İbrahim’in asli; şantiye şefi ...’ın; olay sırasında kazanın meydana geldiği inşaatta olmaması ve inşaata işe girmek için gelen kazalının şantiye sorumlusu tarafından görülerek evraklarını tamamlaması için uyarılmış olması gerekçeleri ile olayın meydana gelmesinde şahsi bir kusurunun bulunmadığının tespiti ile aynı olayla ilgili olarak verilen ek kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın itiraz sonucunda kaldırılması anlaşılmakla, bu soruşturma dosyasının akıbeti araştırılarak derdest bir dosya ise birleştirilerek, birleştirme olanağı yoksa da sanığın kusur durumunun mahkemece tespitinin sağlanması amacıyla hangi eylemi sebebiyle iş kazasının meydana gelmesinde kusurlu olduğunun sebep sonuç ilişkisi içerisinde iş güvenliğine dair mevzuat ışığında değerlendirilmesi için teknik üniversitelerin inşaat mühendisliği fakültelerinde görevli öğretim üyelerinden oluşan üç kişilik bir bilirkişi heyetinden yeniden rapor alınarak kusur durumlarının tespit ve tayini ile mevcut çelişkinin giderilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 30.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.