Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9683 Esas 2020/1057 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9683
Karar No: 2020/1057
Karar Tarihi: 04.02.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9683 Esas 2020/1057 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Sanık hakkında mala zarar verme suçu için verilen mahkumiyet hükmü kesinleşmiştir ve adli para cezasına ilişkin hükümün temyizi mümkün değildir. Konut dokunulmazlığının ihlali suçu için verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz yolu açık olduğundan temyiz edilemez. Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümler eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunmuştur ve karar onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nın 231/5. maddesi
- 5560 sayılı Kanun’un 23. maddesi
- CMK\"nın 231/12. fıkrası
- CMK’nın 264/1. maddesi

13. Ceza Dairesi 2019/9683 E. , 2020/1057 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca sanık ...’ın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesi uyarınca verilen “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kararına karşı, 19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun’un 23. maddesi ile eklenen CMK"nın 231/12. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığından, CMK’nın 264/1. maddesi uyarınca sanığın yasa yolu ile merciinde yanılması sanığın hakkını ortadan kaldırmayacağından, aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca itirazı incelemeye görevli ve yetkili mahkemeye iletilmek üzere, dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE,
III-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan; sanık ... hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ile mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ... müdafii ile sanık ...’ın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.