MAHKEMESİ : DENİZLİ 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/05/2013
NUMARASI : 2012/753-2013/349

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının artırımı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından duruşma istemli olarak temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Her ne kadar davacı vekili hükmü duruşma istemli olarak temyiz etmiş ise de; davanın niteliği gereği duruşma isteğinin reddiyle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz isteğinin incelenmesinin evrak üzerinde yapılmasına karar verilerek, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dilekçesinde; taraflar arasındaki Denizli 2. Aile Mahkemesinin 2011/271 E.-315 K. sayılı boşanma davası sonucu davacı lehine hükmedilen aylık 350 TL yoksulluk nafakasının günün ekonomik şartlarına göre yetersiz kaldığını ileri sürerek 1.000 TL"ye artırılmasını talep etmiştir.
Davalı vekili dilekçesinde; boşanma davası sonucu davacı lehine hükmedilen nafaka miktarının dahi yüksek olup, müvekkilinin ödeme gücünün bulunmadığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; "...tarafların ekonomik ve sosyal durum araştırmalarına göre davacının çalışmadığı, ev hanımı olduğu, geçimini babasından kalma emekli maaşı olarak 700,00 TL alarak karşıladığı, davalının ise kebap salonu işlettiği, 3.000,00 TL aylık gelirinin bulunduğu anlaşılmış, davacının aylık 700,00 TL babasından kalma emekli maaşı aldığı, ayrıca 350,00 TL yoksulluk nafakası aldığı anlaşılmakla, yoksulluk nafakasının artırılması koşullarının oluşmadığı " gerekçesi ile davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yoksulluk nafakasının artırılması talebine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 176/4 maddesi hükmüne göre; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılmasına karar verilebilir. Bu hüküm gereğince mahkemece iradın arttırılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi ya da hakkaniyetin artırımı gerektirmesi gerekmektedir.
Dosya içeriğinden; taraflar arasında görülen boşanma davasının 06.04.2011 tarihinde kesinleştiği, temyize konu iş bu davanın ise 14.08.2012 tarihinde açıldığı anlaşılmaktadır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 tarih ve 1998/2–656–688 sayılı Kararında da kabul edildiği gibi yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanları yoksul kabul etmek gerekir.
Hemen belirtmek gerekir ki; Hukuk Genel Kurulu"nun yerleşik kararlarında “asgari ücret seviyesinde gelire sahip olunması” yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu kabul edilmemiştir (HGK.07.10.1998 gün, 1998/2–656 E, 1998/688 K. 26.12.2001 gün 2001/2–1158–1185 sayılı ve 01.05.2002 gün 2002/2–397–339 sayılı kararları).
Nafaka alacaklısı kadının ihtiyaçları ile nafaka yükümlüsü davalının gelir ve giderinde, nafakanın takdir edildiği tarihe göre olağanüstü bir değişiklik olmadığı takdirde; nafaka TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılmalı ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan denge korunmalıdır.
O halde, tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, yoksulluk nafakasının niteliği, yoksulluk nafakasına hükmedilen tarihten itibaren geçen süreçte paranın satın alma gücünün azaldığı hususları gözetilerek, yoksulluk nafakasının hakkaniyete uygun olarak en azından TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılması ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan dengenin korunması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile artırım talebinin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.