Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/3354 Esas 2018/5248 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3354
Karar No: 2018/5248
Karar Tarihi: 26.06.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/3354 Esas 2018/5248 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçuyla verilen hapis cezası ve denetimli serbestlik tedbiri hükümlerinin usulüne uygun kesinleşmediği gerekçesiyle temyiz isteğini reddetmiş, bunun üzerine yapılan incelemede ise sanık lehine re’sen zamanaşımı kuralının uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Yargılama engelleyen bir durum olan dava zamanaşımının gerçekleşmesi nedeniyle, hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
-Anayasa’nın 40/2
-5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6 maddeleri
-5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi
-5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi
-1412 sayılı CMUK’nın 322. maddeleri
-5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2017/3354 E. , 2018/5248 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Aynen infaz mahiyetinde mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Anayasa’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, hüküm fıkrasında, başvurulacak kanun yolunun, merciinin, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerekmekte olup; sanığın yüzüne karşı verilen 17/04/2008 tarihli 2008/1048 esas ve 2008/420 karar sayılı hapis cezası ile birlikte verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin hükümde, kanun yoluna başvuru şekli ile temyiz süresinin başlangıcının gösterilmemesi nedeniyle, kararın usulüne uygun kesinleşmediği; kesinleşmeyen karara ilişkin yapılan işlemler ve 14/07/2009 tarihli hüküm hukuken geçersiz ve yok hükmünde olduğundan, temyiz isteğinin reddine ilişkin 31/08/2010 tarihli ek karar kaldırılarak sanığın 16/08/2010 tarihli temyiz dilekçesinin 17/04/2008 tarihli mahkûmiyet hükmüne yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Yargılama yapılmasına engel olup, davayı düşüren hallerden biri olan dava zamanaşımının yargılama sırasında gerçekleşmesi durumunda, ister yerel mahkeme, ister Yargıtay, sanık lehine re’sen zamanaşımı kuralını uygulayarak, kamu davasının düşmesine karar vermesi gerektiğinden, mahkûmiyet hükmünün verildiği 17/04/2008 tarihinden, temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 26/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.