Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11284 Esas 2019/9576 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11284
Karar No: 2019/9576
Karar Tarihi: 30.09.2019

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11284 Esas 2019/9576 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacının tazminat talebi reddedildiği karar temyiz edildi. Dosya incelendikten sonra, davacının diğer itirazları reddedilse de, 2820 sayılı Kanuna muhalefet suçundan cezalandırılan davacı için Anayasa Mahkemesi kararı gereğince yeniden yargılama yapıldığı ve mahkumiyet kararının iptal edildiği belirtildi. Davacının gözaltında veya tutuklu kalmadığı için manevi tazminata hükmedilemeyeceği ancak, davacının ödediği adli para cezasının iade edilmediği takdirde maddi tazminat olarak davacı lehine hükmedilmesi gerektiği hüküm altına alındı. Karar, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak bozuldu.
Kanun maddeleri:
- 2820 sayılı Kanun (Kanuna muhalefet suçu)
- Anayasa Mahkemesi kararı (ifade özgürlüğü ihlali)
- 5271 sayılı CMK (yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı haller)
- 5320 sayılı Kanun (kanun yararına bozma yolu)
- 1412 sayılı CMUK (Medeni Usul Kanunu, mahkeme kararlarının temyizi ve tashihine ilişkin düzenlemeler)
- 321. madde (isteme aykırı kararların bozulması)
- 141-144. maddeler (mahkumiyet

12. Ceza Dairesi 2019/11284 E. , 2019/9576 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
İdil Asliye Ceza Mahkemesinin 17/09/2008 tarih, 2007/90 Esas, 2008/111 sayılı kararı ile üzerine atılı 2820 sayılı Kanuna muhalefet suçundan davacının 3.600 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın kesinleşmesi üzerine adli para cezası davacı tarafından ödendikten sonra davacı ve ceza dosyasının diğer sanıklarının Anayasa Mahkemesine yaptıkları başvuru sonucu Anayasa Mahkemesinin 20/11/2014 tarihli kararı ile davacının başvurusunun süre aşımı nedeniyle kabul edilemez olduğuna, diğer iki sanığın başvuruları yönünden ise Anayasanın 26. maddesinde güvence altına alınan ifade özgürlüğünün ihlal edildiğine, ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldırmak için yeniden yargılama yapmak üzere kararın bir suretinin ilgili mahkemeye gönderilmesine karar verildiği, bunun üzerine Anayasa Mahkemesinin kararı davacı yönünden de sirayet ettirilip yeniden yargılama yapılarak 10/06/2015 tarih, 2015/184 Esas, 2015/289 sayılı karar ile mahkumiyet kararının iptaline ve davacının beraatine karar verildiği ve 5271 sayılı CMK"nın 323/3. maddesinde yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararının verilmesi halinde, önceki mahkumiyet kararının tamamen veya kısmen infaz edilmesi dolayısıyla kişinin uğradığı maddi ve manevi zararlarının yine aynı Kanunun 141 ilâ 144 üncü maddeleri hükümlerine göre tazmin edileceğinin belirtildiği dikkate alınarak, bozma ilamından sonra Dairemizce gidilen görüş değişikliğine göre; tazminat talebinin dayanağı olan ceza dosyasında davacının gözaltında veya tutuklu kalmadığı nazara alındığında, davacı lehine manevi tazminata hükmolunamayacağı ancak, yargılamanın yenilenmesi ile iptal edilen mahkumiyet kararında hükmolunan ve davacı tarafından ödenen adli para cezasının daha sonradan bir şekilde davacıya iade edilip edilmediği araştırılarak, iade edilmediğinin tespit edilmesi halinde ödenen adli para cezası miktarının davacı lehine maddi tazminat olarak hükmedilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 30/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.