Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/12842 Esas 2017/989 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/12842
Karar No: 2017/989
Karar Tarihi: 21.02.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/12842 Esas 2017/989 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi         2015/12842 E.  ,  2017/989 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


    Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/03/2015 tarih ve 2014/424-2015/172 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
    Davacı vekili; müvekkilinin 2012/60137 sayılı “CK Cave Konak” ibaresi ile 43. sınıfta tescilli markanın sahibi olduğunu, davalı tarafın “Hasse Cave Konak” ismi ile otel işlettiğini, davalının kullanımının müvekkili adına tescilli markaya oldukça benzediğini, bu durumun müvekkili markasına tecavüz olduğunu, bu durumun tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Mahkemece, davacının 2012/60137 sayı ile 43. sınıfta tescil edilmiş "CK Cave Konak" markasının olduğu, esas unsurunun "CK" olduğu, "Cave" ibaresinin sektörde ve özellikle Kapadokya bölgesinde yaygın olarak kullanılan bir ibare olduğu, dolayısıyla marka içerisinde ayırt ediciliğin oldukça düşük olduğu, "konak" ibaresinin ise verilen hizmetle doğrudan ilgili bir kelime olması nedeni ile ayırt edici vasfının dahi bulunmadığı, davalı tarafından "Hasse Cave Konak" şeklinde gerçekleştirilen kullanımın davacıya ait marka ile iltibas yaratacak bir kullanım olarak kabul edilemeyeceği ve marka hakkına tecavüzden bahsedilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
    Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
    Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 21.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.