Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/6335 Esas 2016/227 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6335
Karar No: 2016/227
Karar Tarihi: 14.01.2016

Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/6335 Esas 2016/227 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan mahkum edilmiştir. Ancak mahkeme, çocuğun suçtan zarar görmemesi nedeniyle mağdir kabul edilen çocuğun vekilinin davaya katılma ve temyiz hakkı bulunmadığı gerekçesiyle, sanık ... hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına dair hükümleri temyiz istemi reddetmiştir. Ayrıca, sanığın beraatine karar veren hükmün usul ve kanuna uygun olduğu için itirazların reddedildiği ve hükmün onandığı belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun aile düzenine karşı suçlar bölümünde yer alan çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçu
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 237 ve devam maddeleri (davaya katılma ve temyiz hakkının düzenlendiği maddeler)
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi (temyiz yeteneği konusunda düzenleme)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 317. maddesi (tarafların temyiz hakkı konusunda düzenleme)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. ve 231/12. maddeleri (hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve itiraz hakkı konusunda düzenleme)
-

14. Ceza Dairesi 2015/6335 E. , 2016/227 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
: (Asliye Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması
HÜKÜM : Sanık ..."in mahkûmiyetine, sanık ..."in beraatine
TEBLİĞNAMEDEKİ
DÜŞÜNCE : Onama

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi.
5237 sayılı TCK"nın aile düzenine karşı suçlar bölümünde yer alan çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunun mağdurunun alıkonulan çocuğun kanuni temsilcileri olup, çocuğun suçtan zarar görmemesi nedeniyle mağdure kabul edilen çocuğa tayin edilen vekilin 5271 sayılı CMK"nın 237 ve devam maddelerine göre davaya katılma ve hükümleri temyiz hakkı bulunmadığından, 21.07.2011 tarihli, sanık ..."in beraatine, sanık ... hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına dair hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, anılan vekilin temyiz hakkı bulunmadığından 21.07.2011 tarihli sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara ilişkin temyiz talebi üzerine Asliye Ceza Mahkemesince verilen ... değişik iş sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kaldırılması kararı ile mahkemenin 29.11.2011 tarihli sanık ..."in mahkumiyetine ilişkin Ek karar hukuki değerden yoksun olduğundan, sanık ..."in Ek karara yönelik temyizinin incelenmesine yer olmadığına, katılan ..."ın temyizinin ise 21.07.2011 tarihli kararlara yönelik olduğu anlaşılmakla, bu temyizle ilgili inceleme yapılmasına karar verildikten sonra evrak tetkit edildi.
Sanık ... hakkında 5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesi gereğince verilen 21.07.2011 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın aynı Kanunun 231/12. maddesine göre itirazı kâbil olup temyiz yeteneği bulunmadığından, aynı Kanunun 264. maddesi gözetilerek katılan ..."ın temyiz isteminin itiraz kabulü ile mahallinde itiraz merciince hüküm kurulacağından, incelemenin sanık ... hakkında verilen hükümle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, katılanın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 14.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.