Davacılar 1-... 2-... 3-... 4-... 5-... ile davalı ... aralarındaki tazminat davasına dair Kuşadası 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 06/11/2013 tarihli ve 2011/8 E.-2013/530 K. sayılı hükmün onanması hakkında (kapatılan)13.Hukuk Dairesince verilen 14/02/2019 tarihli ve 2018/271 E. 2019/1822 K. sayılı ilama karşı davacılar vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar, ... Konut Yapı Kooperatifi’nin 03.01.1999 tarihine kadar yöneticiliğini yaptıklarını, davalının ise bu dönemde kooperatife müteahhitlik hizmeti verdiğini, yeni seçilen yönetimin ceza davası açma tehditi karşısında davalı dahil 09.02.1999 tarihli garanti sözleşmesi ile 26.02.1999 tarihli ek sözleşmeleri imzalamak zorunda kaldıklarını, kooperatifin bu sözleşmelere dayanarak davalı ile birlikte kendileri aleyhine Tire Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2000/44 E. sayılı dosyasına tazminat davası açtığını ve mahkemece davalının kusurlu bulunup, kooperatife 30.659,50 TL borçlu olduğunun tespitiyle 25.000,00 TL’nin davalı ...’dan ve garanti veren sıfatıyla da kendilerinden müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verildiğini, bilahare kooperatifin mahkeme hükmünü icraya koyması nedeniyle toplam 100.156,35 TL icra dosyasına ödemek zorunda kaldıklarını, sözleşmelere göre işini zamanında bitirmeyen davalı müteahhitin olayda tamamen kusurlu olduğunu, bugüne kadar haksız yere ödemek zorunda kaldıkları bedelin tazmini için işbu davayı açmak zorunda kaldıklarını ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak suretiyle 10.000,00 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacıların garanti sözleşmesi kapsamında yapmış olduğu ödemeye ilişkin davalıdan rücu hakkı bulunmadığından davanın reddine dair verilen karar, Yargıtay 13. Hukuk Dairesince ( kapatılan ) onanmasına karar verilmiş; davacılar vekili karar düzeltme isteğinde bulunmuştur.
Davacılar, bir zamanlar yöneticisi oldukları kooperatifle yaptıkları sözleşme kapsamında kendileriyle birlikte sözleşmede imzası bulunan davalı müteahhit aleyhine kooperatif tarafından açılan dava ve sonrasında girişilen icra takibi nedeniyle kooperatife ödeme yapmak zorunda kaldıklarını, esasında tüm kusurun müteahitlik hizmetini zamanında yerine getirmeyen davalıya ait olduğunu belirterek, alacak talebinde bulunmuşlardır. Tüm dosya kapsamından, davacısı ... Konut Yapı Koaperatifi olan bahse konu Tire Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 15.09.2005 tarih 2000/44 E. , 2005/546 K. sayılı dosyasında, eldeki bu davanın taraflarına husumet yöneltilerek, sözleşme gereğince 25.000,00 TL’nin talep edildiği, mahkemece davanın kabulü ile 25.000,00 TL’nin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verildiği, kararın infazını sağlamak üzere dava dışı kooperatif tarafından eldeki bu dosyanın tarafları hakkında Tire İcra Müdürlüğü’nün 2006/1223 sayılı dosyasında başlatılan takibin, 100.156,35 TL ödenmek suretiyle sonuçlandırıldığı anlaşılmaktadır. Bilindiği üzere, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 167. (Mülga Borçlar Kanunu’nun 146.) maddesinde “Aksi karalaştırılmadıkça veya borçlular arasındaki hukuki ilişkinin niteliğinden anlaşılmadıkça, borçlulardan her biri, alacaklıya yapılan ifadan, birbirlerine karşı eşit paylarla sorumludurlar. Kendisine düşen paydan fazla ifada bulunan borçlunun, ödediği fazla miktarı diğer borçlulardan isteme hakkı vardır.” düzenlemesine yer verilmiş olup, somut olayda, davacıların talepleri de gözetildiğinde, müştereken ve müteselsilen tahsiline yönelik mahkeme ilamı nedeniyle, müteselsil borçlu konumunda bulunan davanın tarafların her birinin alacaklı kooperatife yapılan ifa nedeniyle birbirlerine karşı genel olarak eşit paylarla sorumlu oldukları sonucuna varılmaktadır. Hal böyle olunca, eşit sorumluluk esası benimsenip, belirtilen açıklamlar da dikkate alınarak bir karar verilmesi gerekirken, aksine düşüncelerle yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, kararın bu nedenle bozulması gerekirken, zuhulen onandığı bu defa yapılan inceleme ile belirlendiğinden, davacılar vekilinin buna ilişkin karar düzeltme isteğinin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacılar vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Yargıtay 13. Hukuk Dairesince ( kapatılan ) 14/02/2019 tarihli ve 2018/271 Esas, 2019/1822 Karar sayılı onama ilamının kaldırılmasına ve hükmün davacılar yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde karar düzeltme talep edenlere iadesine, 22/02/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.