4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/11945 Esas 2019/3028 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11945
Karar No: 2019/3028
Karar Tarihi: 07.02.2019

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/11945 Esas 2019/3028 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, suçlu 4733 sayılı Kanuna muhalefetten suçlu bulunarak cezalandırıldı. Kararda Tarım ve Orman Bakanlığı'nın müdahillik talebinin usulüne uygun olmadığı belirtildi ve bu nedenle müşteki tarafın temyiz talebi reddedildi. Sanığın temyiz itirazlarında ise TCK'nun 53. maddesiyle ilgili bir hata olduğu belirtildi ve bu maddenin yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Kararda ayrıca 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi gereği CMUK'nun 322. maddesi uyarınca hükümde düzeltmeye gidilerek, TCK'nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve yerine Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararına uygun olarak 5237 sayılı TCK'nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbik edilmesi gerektiği belirtildi. Bu kararda, 4733 sayılı Kanun ve TCK'nun 53. maddesi önemli rol oynamıştır.

7. Ceza Dairesi 2018/11945 E. , 2019/3028 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Tarım ve Orman Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
01/04/2015 tarihli tebligatla kamu davasından haberdar edilmesine rağmen TAPDK, usulüne uygun dilekçe ile veya sözlü olarak katılma talebinde bulunmadığı için müdahillik sıfatı kazanamamış olup karar tarihinden sonra yürürlüğe giren 696 sayılı KHK"nun 78. maddesi ile 4733 sayılı Yasaya eklenen 4/B maddesi de Tarım ve Orman Bakanlığı’na daha önce süresinde katılma talebinde bulunmayan TAPDK yerine geçerek davaya katılma ve hükmü temyiz hakkı vermeyeceğinden müşteki Tarım ve Orman Bakanlığı vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde ise;
24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, mahkum olduğu kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık hakkında anılan maddenin l. fıkrasının (c) bendinde yazılı hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkileri açısından uygulanmasına yer olmadığına, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, hükümden

TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.