Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/8938 Esas 2017/2791 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8938
Karar No: 2017/2791
Karar Tarihi: 12.04.2017

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/8938 Esas 2017/2791 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, sanığın resmi belgede sahtecilik suçu ile mahkum olduğu ve suça konu belgenin aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının tespiti açısından belgenin nesnel olarak çok sayıda kişiyi aldatacak nitelikte olması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca yapılan sahteciliğin ilk bakışta basit bir kontrol sonucu farkedilip edilmeyeceğinin belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Mahkemece bu incelemenin yapılmamış olması sebebiyle, suçun işlendiğinin kabul edildiği ve mahkumiyet kararı verildiği ifade edilmiştir.
Kararda aynı zamanda, 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, bu hususun gözetilmediği ve isabetsizlik olduğu belirtilerek, infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Kararda, sanığın diğer temyiz itirazlarının reddedildiği belirtilmiştir. Ancak, tekerrüre esas alınan ilamın kararda gösterilmediği ve infaz sırasında tereddüde neden olduğu belirtilerek, hükmün bu sebepten dolayı bozulması gerektiği ifade edilmiştir. 5320 sayılı Yasanın

11. Ceza Dairesi 2015/8938 E. , 2017/2791 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suça konu belgenin aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının tespiti açısından belgenin nesnel olarak çok sayıda kişiyi aldatacak nitelikte olması ve yapılan sahteciliğin ilk bakışta basit bir kontrol sonucu farkedilip edilmeyeceğinin belirlenmesi gerektiği ve mahkemece bu incelemenin yapılmamış olması karşısında; suça konu olup, aslı dosya içerisinde bulunan nüfus cüzdanı üzerinde heyet olarak yapılan incelemede, mühür izinin bulunduğu ve ilk bakışta sahteciliğin dikkat çekmediğinin görülmesi karşısında tebliğnamedeki bu hususa ilişen bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere ve oluşa göre, sanığın diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
Tekerrüre esas alınan ilamın kararda gösterilmeyerek infaz sırasında tereddüde neden olunması,
Yasaya aykırı; sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK"nın 58. maddesi uygulamasına ilişkin hüküm fıkrasının tamamen çıkarılarak yerine "Sanığın İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2002/139 E.2002/175 K. sayılı kararıyla mükerrir olduğu anlaşıldığından TCK"nın 58. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” cümlesinin eklenmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.04.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.