Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/511 Esas 2019/9542 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Katılan sanık ... hakkında; beraat
Katılan sanık ... hakkında; TCK"nın 89/1, 22/3, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan katılan sanık ...’ın beraatine ve katılan sanık ...’nın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan sanık ... müdafii ve katılan sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
A) Katılan sanık ... müdafinin temyiz istemi yönünden;
Katılan sanığın yokluğunda, katılan sanık müdafinin yüzüne karşı 11/06/2015 tarihinde verilen hükmü, sanık müdafinin CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 06/07/2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE;
B) Katılan sanık ... müdafinin etmyiz istemi yönünden;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanık ... müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay tarihinde sanık ... idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, tek yönlü, bölünmüş, asfalt kaplama, eğimsiz, hafif virajlı, aydınlatmalı yolda, saat 01:00 sıralarında seyir halindeyken katılım yolu üzerindeki taralı bölgede sanık ...’ın lastiğinin patlaması sebebiyle park halinde olan aracına çarpması neticesinde katılan sanıkların ve katılan sanık ... hakkında şikayeti bulunmayan katılan ...’nin yaralandığı olayda; mahkeme tarafından alınan kusura ilişkin raporlarda, katılan sanık ...’ın olayda kusurunun bulunmadığının belirtilmesi karşısında mahkemece sanığın kast veya taksirinin bulunmadığı kabul edildiğinden CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraat kararı verilmesi gerektiği halde, uygulama maddesi belirtilmeden beraat kararı verilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasından “unsurları oluşmayan suç nedeniyle” ibaresi çıkarılarak, yerine “yüklenen suç açısından failin kast veya taksirinin bulunmaması sebebiyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 30/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.