Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13436 Esas 2020/2150 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanıklar ... ve ... haklarında kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz itirazlarının incelenmesinde;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/1-2. maddesi "tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan MERNİS (yerleşim yeri) adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" ve MERNİS adresine tebliğ işlemini düzenleyen aynı Kanun"un 21/2. maddesi "gösterilen adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adres olup, muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza karşılığında teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırır. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır" hükmü karşısında; somut olayda, sanık ...’ün bildirdiği son adres olan “Merkez mah., Mangal sok., no:2/2, Pursaklar/ANKARA ” adresine Tebligat Kanunu’nun 10/1- 2. maddesine göre tebligat yapılması, bu adrese tebligat yapılamaması halinde ise MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebligat yapılması gerekirken, 21.10.2015 tarihinde "MERNİS adresi” şerhli olarak sanığın son bildirdiği adrese tebligat yapıldığı, bila tebliğ iade edilmesi üzerine 20.11.2015 tarihinde sanığın MERNİS adresine bu kez de “MERNİS adresi” şerhi olmadan tebligat çıkartılması sebebiyle yapılan tebliğ işleminin geçersiz olması nedeniyle sanık ...’ün öğrenme üzerine yaptığı temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
24.03.2015 tarihli bilirkişi raporunda yer alan kamera görüntülerinden katılanın aracından akülerin 01.12 ile 01.22 saatleri arasında çalındığının ve hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında sanıklar haklarında kurulan hükümlerde TCK"nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5271 sayılı CMK"nun 195/1. maddesindeki yalnız veya birlikte adli para cezasına veya müsadeye hükmolunması halleri haricinde sanığın savunması alınmaksızın hakkında mahkumiyet hükmü kurulamayacağı gözetilmeksizin savunması alınmadan hakkında mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 10/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.