MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20/10/2009 tarih ve 2009/11-89 Esas ve 2009/243 sayılı kararında açıklandığı üzere; 5353 sayılı Yasayla eklenen 5271 sayılı CMK’nın 193. maddesinin 2. fıkrasının konuluş amacı gerekçesinde belirtildiği gibi, sanık hakkında sorgusu yapılmamış olsa dahi toplanan kanıtlara göre mahkumiyet dışında bir hüküm kurulması gerektiğinin anlaşılması durumunda, davanın gereksiz yere uzamaması için sanığın sorgusu yapılmadan da yargılamanın sonlandırılmasının mümkün bulunduğu cihetle; Dairemizin istikrar kazanmış uygulamaları uyarınca, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının oluşabilmesi için, suçun konusunu oluşturan faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerektiği somut olayda mahkemece aslı veya onaylı örneği temin edilemeyen faturalara yönelik bu suçlardan mahkumiyet hükmü kurulmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 12.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.