Danıştay 4. Daire 1993/679 Esas 1993/1060 Karar Sayılı İlamı

Daire : DÖRDÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1993
Karar No : 1060
Esas Yılı : 1993
Esas No : 679
Karar Tarihi : 08/03/993

MEVDUAT MUNZAM KARŞILIKLARININ EKSİK YATIRILMASI NEDENİYLE T.C.MERKEZ BANKASI TARAFINDAN TAHAKKUK ETTİRİLEN VE BANKA TARAFINDAN ÖDENEN FAİZİN GİDER OLARAK YAZILACAĞI HK.
1986 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu mevduat munzam karşılıklarını T.C.Merkez Bankasında zamanında tesis ettirmemesi nedeniyle ödenen cezai faizin yazılmasınnın kabul edilmemesi üzerine, davacı kurum adına kurumlar vergisi salınıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Tarhiyata karşı açılan dava Vergi Mahkemesinde kabul edilip, tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz başvurusu üzerine Danıştay Dördüncü Dairesinin 1991/2338 sayılı kararıyla; dosya içeriğinden; Türk Ticaret Kanunu hükümleri uyarınca tüzel kişiliği bulunan kurumun kendisini yargı merciileri önünde temsile yetkili organları yada bu yetkili organlarca tayin olunmuş avukat tarafından temsil ettirmesi gerekirken, … T.A.Ş.nin mali işler grup başkanlığı bölüm müdür yardımcısı olan … ve Genel Müdürlük Muavini … tarafından imzalanan dilekçe ile dava açıldığı ve bu kişilerin yargı yerlerinde davacı Şirketi temsile yetkili bulunduğunu gösteren belgenin de eklenmediğinin anlaşıldığı, 1136 sayılı Avukatlık Kanununun 35.maddesinde yer alan düzenlemeler nedeniyle davanın esasının incelenmesi suretiyle karar verilmesinin yasaya uygun görülmediği gerekçesiyle vergi mahkemesi kararı bozulmuştur. Vergi Mahkemesinin 1991/1882 sayılı kararıyla dava dilekçesini imzalayanların birinci derecede imza yetkisine sahip, … T.A.Ş.ni temsile yetkili kişiler olduğu tespit edildiğinden, eski kararında ısrarla işin esası yeniden incelenip davacının faaliyet gösterdiği işkolu ve yapılan faiz ödemesinin mahiyeti dikkate alındığından ödenen cezai faizin ticari kazancın elde edilmesi ve idaresi için yapılan genel gider niteliğinde olduğu sonucuna ulaşıldığı gerekçesiyle bu tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından ödenen cezai faizin Gelir Vergisi Kanununda öngörülen zarar, ziyan ve tazminatla ilgisi olmadığı ileri sürülerek anılan ısrar kararının temyizen incelenip bozulması istenilmektedir.
Temyiz istemine konu edilen karar,ısrar kararı niteliğinde olduğundan, konuyu inceleyen Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu 1992/470 sayılı kararıyla; Ticaret Sicili Gazetesinde yayınlanan birinci ve ikinci derecede imza yetkisini taşıyanları gösterir imza sirkülerinin, dava dilekçesini imzalayanların Pamukbank Türk Anonim Şirketini Yargı yerleri
önünde temsile yetkili kılmadığı ancak dosyaya temyiz başvurusunun yapılmasından sonra sunulan Yönetim Kurulu Kararı ile … ve …'ye Türk Ticaret Kanunu ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununda aranan biçimde Şirketi Yargı yerleri önünde temsil yetkisi verildiği saptandığından kararın ısrar hükmü yönünden bozulmasına gerek kalmadığı, kararın tarhiyatın kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrası üzerinde daha önce yapılmış bir temyiz incelemesi bulunmadığı, iddialarınbu bölümünün Kurullarınca incelenmesine olanak bulunmadığı gerekçesiyle temyiz istemi ısrar hükmü yönünden reddedilmiş, diğer temyiz iddiarı incelenmek üzere dosya Dairemize gönderilmiştir. Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun 1992/470 sayılı kararı uyarınca, temyiz istemine konu edilen mahkeme kararının esasına ilişkin temyiz iddiaları incelendi 1211 sayılı T.C.Merkez Bankası Kanununun 40.maddesinde, kanuni karşılıklar için tebpit edilen oranları, müddetinde tesis etmeyen Bankalara eksik kısım üzerinden Merkez Bankasının tespit edeceği nispette tahakkuk ettirileceği öngörülen "Cezai faiz" mücerret ismine bakılırak "Ceza"olduğundan bahsedilemez. Söz konusu ödemelerin, Kanun gereği Merkez Bankasına intikali gereken karşılıkların zamanında tesis edilmemesi nedeniyle Merkez Bankasınca tahsili öngörülen bir alacak niteliği taşıdığından davacının işle ilgili giderini teşkil edeceğinin kabulü gerekir. Temyiz dilekçesinde bu konuda ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen mahkeme kararının dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle temyiz isteminin reddine karar verildi.