Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/3779 Esas 2017/6566 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3779
Karar No: 2017/6566
Karar Tarihi: 28.11.2017

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/3779 Esas 2017/6566 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet kararı verildiği ancak, TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin kararın, yürürlüğe giren bir cümle nedeniyle itiraz kanun yoluna tabi olması ve yanıltıcı biçimde gösterilmesi nedeniyle infaz işlemlerinin ve kararın yok hükmünde olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, mahkumiyet kararına ilişkin zamanaşımı süresinin dolduğu ve zamanaşımını kesen bir nedenin tespit edilemediği için hükümün bozulması ve davanın düşürülmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesi (8 yıllık dava zamanaşımı süresi), 5320 sayılı Kanun’un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi (yetki), 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi (zamanaşımı nedeniyle davanın düşmesi).

20. Ceza Dairesi 2017/3779 E. , 2017/6566 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Değişen suç vasfına göre kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 tarih ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle tebliğnamedeki yasa yolunun yanıltıcı biçimde gösterilmesinden dolayı infaz işlemlerinin ve 05/12/2008 tarihli kararın yok hükmünde olması karşısında temyiz isteminin 12/03/2008 tarihli karara yönelik kabul edilmesi gerektiği yönündeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Mahkûmiyet kararının verildiği 05/12/2008 tarihinden hükmün incelendiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu ve zamanaşımını kesen bir nedenin de tespit edilemediği anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 28.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.