Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2013/15617 Esas 2014/575 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : KOZLUK ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/03/2013
NUMARASI : 2010/470-2013/70

Taraflar arasında görülen tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; davalı şirkete ait elektrik direklerinin sebebiyet verdiği yangın nedeniyle müvekkiline ait taşınmazlardaki anızın zarar gördüğünü ileri sürerek; 47.298 TL maddi tazminat ile 643,65 TL tesbit gideri olmak üzere toplam 47.941,65 TL nin olay tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacının davaya konu taşınmazlarda 3/4 oranında paydaş olması nedeniyle payı oranında tazminat talep edebileceği ve bu oranda belirlenen tazminat miktarından takdiren % 20 oranında hakkaniyet indirimi yapılması gerektiğinden bahisle; davanın kısmen kabulune, 14.821,49 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı taraftan tahsiline karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı tarafın tüm, davacı tarafın ise sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, davacı davaya konu taşınmazlardaki ürünün tamamını kendisinin ektiğini, bu nedenle ürünün hasadı ile taşınmazlarda kalan anızında kendisine ait olduğunu ileri sürerek eldeki davayı açmıştır.
Bu durumda, mahkemece; davaya konu taşınmazlardaki ürünün tamamının davacı tarafından ekilip ekilmediği ve buna bağlı olarak taşınmazlardaki anızın davacıya ait olup olmadığı yönünde davacı tarafça sunulan delillerin toplanması ve bu bağlamda davacı tanıklarının bu hususda beyanlarına başvurulması gerekirken, eksik inceleme ile taşınmazdaki pay durumuna göre uyuşmazlığın esası hakkında hüküm tesis edilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.