Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/817 Esas 2014/2044 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/817
Karar No: 2014/2044
Karar Tarihi: 03.02.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/817 Esas 2014/2044 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yargılanan sanık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan hüküm giymiştir. Kararda, sanığın mağdurun zararını tazmin etmediği ve tekerrüre esas sabıkası bulunduğu belirtilmiştir. Ancak sanığın cezasından indirim yapılmış ve TCK'nun 58. maddesi uygulanmamıştır. Kararda, sanığın suçun sabit olmadığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddedildiği belirtilmiştir. Ancak, sanığa hak yoksunluğu hükmü verilirken kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından yoksun bırakılması gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenle, hüküm 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartıldıktan sonra düzeltilerek onanmıştır. Kararda söz konusu maddelerin uygulamasına ilişkin detaylı ve açıklayıcı bilgi verilmemiştir.

8. Ceza Dairesi 2013/817 E. , 2014/2044 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Mağdurun kredi kartının değişik zamanlarda birden fazla kez kullanıl- dığının anlaşılması karşısında TCK.nun 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetil- memesi, mağdurun zararının tazmin edildiğine ilişkin dosya arasında bir delil bulunmamasına rağmen TCK.nun 168/2. madde ve fıkrasının uygulanması suretiyle tayin olunan cezadan indirim yapılması, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK.nun 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçun sabit olmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın infaz sonuna kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulun- maktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılması suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 03.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.