Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9304 Esas 2017/2703 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9304
Karar No: 2017/2703
Karar Tarihi: 10.04.2017

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9304 Esas 2017/2703 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkumiyetine karar verildiği bir davada, sahte fatura düzenlendiği iddiası bulunmaktadır. Ancak mahkeme, delillerin eksik değerlendirilmesi sonucu hüküm kurduğu için karar bozulmuştur. Bozma gerekçeleri şunlardır:
1) Sahte fatura düzenleyen şirket yetkilileri hakkında daha önce dava açılıp açılmadığı araştırılmalı, açıldıysa birleştirilmeli ya da ilgili deliller onaylı örnekleriyle dava dosyasına konulmalı,
2) Temel ceza belirlerken suç tarihindeki yasal alt sınır dikkate alınmalı,
3) Zincirleme suç hükümleri göz önünde bulundurulmalı,
4) Anayasa Mahkemesi kararı sonrası TCK'nın 53. maddesi hakkında uygulama yeniden değerlendirilmeli,
5) Hüküm fıkrasında uygulama maddesi yanlış yazılmış.
Kanun maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b-1 maddesi
- TCK'nın 43. ve 53. maddeleri
- 37 sayılı TCK (kanunla ilgili açıklama yapılmamış)

11. Ceza Dairesi 2016/9304 E. , 2017/2703 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Şirket yetkilisi olan sanığın, 2005 takvim yılında sahte fatura kullandığı iddiası ile açılan kamu davasında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenmesi amacıyla; sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen şirketler hakkında karşıt inceleme raporları düzenlendiği görülmekle, sahte fatura düzenleyen ilgili şirket yetkilileri hakkında 2005 yılında sahte fatura düzenlemekten dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde birleştirilmesi, mümkün olmadığı takdirde, dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükellefin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması ve toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Suç tarihi itibariyle 213 sayılı Kanun"un 359/b-1 maddesinde öngörülen temel cezanın alt sınırının 18 ay olduğu gözetilmeden ve teşdit uygulanmasına ilişkin bir gerekçe gösterilmeden temel cezanın 18 ay yerine 3 yıl olarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
b- Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura kullanmak eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c- 37 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
d- Hüküm fıkrasında uygulama maddesinin 359/b-1 olarak gösterilmesi gerekirken 359/2 olarak yanlış yazılması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 10.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.