5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5624 Esas 2018/4500 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5624
Karar No: 2018/4500
Karar Tarihi: 24.04.2018

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5624 Esas 2018/4500 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, suçlu 5607 sayılı kanuna muhalefetten hüküm giydi. Yerel mahkeme tarafından verilen hüküm temyiz edildi ve 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi yeniden değerlendirildi. Maddede yapılan değişiklik nedeniyle, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine karar verildi ancak diğer durumlarda ceza infazı tamamlanana kadar bu haklarından yoksun kalması gerektiği unutulduğu için hüküm yasa dışı sayıldı. Mahkeme, TCK'nun 53. maddesi ile ilgili bölümün çıkarılması ve yerine Anayasa Mahkemesi'nin iptal ettiği hususları dikkate alarak madde ve fıkraların tatbikine devam edilmesi kararına vardı. Karar, 24.04.2018 tarihinde oybirliğiyle kabul edildi.
5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi, koşullu salıverilme hükümlerini düzenlemekte olup 1. fıkrasında koşullu salıverilmenin şartları yer almakta, (c) bendinde ise sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine izin verilmekte ve diğer durumlar için ceza infazı tamamlanana kadar bu hak ve

7. Ceza Dairesi 2015/5624 E. , 2018/4500 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ile yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.