Çocuğun cinsel istismarı - tehdit - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11458 Esas 2021/1649 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11458
Karar No: 2021/1649
Karar Tarihi: 25.02.2021

Çocuğun cinsel istismarı - tehdit - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11458 Esas 2021/1649 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık çocuğun cinsel istismarı, tehdit, ve cinsel taciz suçlamalarıyla yargılanmış ve hüküm olarak beraat kararı verilmiştir. Dosyanın temyiz edilmesi üzerine, Bakanlık vekilinin davaya katılma hakkının bulunmadığı ve temyiz talebinin reddedilmesi gerektiği kararına varılmıştır. Ancak, mağdure vekili ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları değerlendirildiğinde, sanığın öldüğü tespit edilmiştir. Bu nedenle, ilgili kanun maddeleri göz önüne alınarak hükümlerin bozulmasına karar verilmiştir. İlgili kanun maddeleri şöyle açıklanabilir: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 64/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2020/11458 E. , 2021/1649 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, tehdit, cinsel taciz
HÜKÜM : Beraat

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Katılan mağdure vekili ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Sanığın hükümlerden sonra 23.03.2020 tarihinde öldüğünün Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen nüfus kaydından anlaşılması karşısında, mahkemece bu hususta mahallinde araştırma yapıldıktan sonra 5237 sayılı TCK"nın 64/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince karar verilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, katılan mağdure vekili ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.