MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde güvenlik elemanı olarak çalıştığını, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı taraf davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, ayrıca davacının tavzih başvurusunun ise reddine dair ek karar verilmiştir.
Karar ile tavzih talebinin reddine dair ek karar yasal süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Ek Kararın Temyizi Yönünden;
Her ne kadar davacı vekili tavzih talebinin reddine dair ek kararı temyiz etmiş ise de, tavzih talebine konu hususların 6100 sayılı Kanunun 305. maddesine göre tavzih yolu ile değiştirilmesi mümkün değildir. Bu itibarla davacının ek karara yönelik temyiz talebinin reddi gerekmiştir.
Asıl Kararın Temyizi Yönünden;
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Mahkemece bilirkişi tarafından hesaplanan 2.344,00 TL fazla çalışma ücretinden indirim yapıldığı belirtilerek, 2.000,00 TL fazla çalışma ücretine hükmedilmiştir. Bu halde, reddedilen miktar 344,00 TL olup, Dairemiz uygulamasına göre fazla çalışma ücretinden yapılan indirim sebebiyle reddedilen miktar yönünden karşı taraf lehine vekalet ücretine hükmedilemez. Mahkemece bu husus dikkate alınmadan davalı vekili lehine vekalet ücreti alacağına hükmedilmesi yerinde değildir.
3-Davacı dava dilekçesinde fazla çalışma ücretine fesih tarihinden itibaren faiz uygulanmasını talep etmiş, ıslah dilekçesinde ise faiz talep etmemiştir. Mahkemece, dava dilekçesi ile talep edilen alacaklara dava, ıslah dilekçesi ile talep edilen alacaklara ıslah tarihinden itibaren faiz uygulanmasına karar verilmiş ise de, davacı vekili temyiz dilekçesinde tüm alacağa dava tarihinden itibaren faiz uygulanması gerektiğini ileri sürmüştür. Gerçekten de, davacının dava tarihinden önce 20.05.2014 tarihli ihtarname ile davalı işvereni temerrüde düşürdüğü dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Bu halde anılan ihtarname ile davacı tarafın temyiz aşamasındaki beyanı birlikte dikkate alındığında hükmedilen fazla çalışma alacağının tamamına dava tarihinden itibaren faiz uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olmuştur.Dosya kapsamına göre, kararın 2. ve 3. bendinde belirtilen yönler nazara alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, bu husus bozma sebebi ise de, yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzelterek onanmasına karar verilmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen kararın, hüküm fıkrasının 2. bendi hükümden tamamen çıkartılarak, yerine “2-2.000,00 TL fazla çalışma alacağının dava tarihi olan 30/06/2014 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, 7. bendi hükümden tamamen çıkartılarak sonraki bent numaralarının buna göre teselsül ettirilmesine, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.