12. Ceza Dairesi 2018/261 E. , 2019/9444 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-e, 3-a, 62/1, 52/2-4, 53/6.
maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin hüküm fıkrasında, TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesi uyarınca taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtaratı isabetli bulunmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik tebliğnamedeki düzeltilerek onama içeren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, kusur tespitine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; katılan vekilinin tayin edilen cezaya, kararın kanun ve hukuka aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
01/04/2015 tarihli Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Adli Tıp Kurumu 2. İhtisas Kurulunun 01/04/2015 tarih 2107 sayılı raporunda; meydana gelen kaza neticesinde katılanın iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olduğuna dair yapılan belirleme ve tespit karşısında temel cezanın artırılmasına ilişkin hüküm fıkrasında uygulama maddesinin “TCK’nın 89/3-a” olarak gösterilmesi gerekirken hatalı şekilde, “TCK’nın 89/2-e, 3-a” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün, TCK"nın 89/3-a maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafından, “TCK 89/2-e” ibaresinin çıkarılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnamedeki isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
