MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada ... 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 18/03/2015 tarih ve 2014/14-2015/174 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı arasında müvekkili şirketin ... Termik Santrali ve bu santrale kömür temin eden maden sahasının işletilmesine ve rehabilitasyonuna yönelik imtiyaz sözleşmesi ve bu çerçevede TEAŞ Genel Müdürlüğü ile de elektrik satış ve devir sözleşmelerinin 23.06.2000 tarihinde imzalandığını, sözleşmeler uyarınca müvekkili şirketin garanti ettiği elektriği üretip davalı kuruma teslim etmek zorunda olduğunu, santralin o tarihte inşaat ve montajı devam eden 3. ve 4. ünitelerinin geçici kabulünün yapılmasından sonra 04.10.2001 tarihinde müvekkili şirkete fiilen devredildiğini, geçici kabul sırasında davalı kurum tarafından tespit edilen eksik ve kusurlu işler geçici kabul sonrasında da ortaya çıkan kusurlu işlerin sözleşme ve eklerine göre tamamlanması yapımcı firmaların yükümlülüğünde olmasına rağmen davalının bilgisi ve talimatı ile bu işler müvekkilince döviz ve TL bazında harcamalar yapılarak giderildiğini, kesin kabul çalışmaları sırasında da müvekkilince yapılan harcamaların davalı kurumca da kabul edilerek yapımcı firmaların istihkakından kesildiğini, ancak davalı kurumun yapılan bu harcamaları yapımcılardan tahsil ettiği halde müvekkili şirkete ödemediğini, davalıya gönderilen ihtarın da sonuçsuz kaldığını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 500.000,00 TL"nin 01.03.2007 temerrüt tarihinden işleyecek reeskont faizi ile tahsilini talep ve dava etmiş, 02.10.2009 tarihli ıslah dilekçesi ile de toplam 779.875,95 TL alacağın faizi ile tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, ... Termik Santralinin 3. ve 4. ünitelerinin 04.10.2001 tarihinden itibaren işletme hakkının davacı şirkete devredildiğini, fiili devrin davacıya eksiksiz ve kusursuz olarak gerçekleştirildiğini, davacı tarafça da herhangi bir itirazda bulunulmadığını, davacının eksiksiz devraldığı tesise yenileme ve tamir masrafı yapmışsa bile bunun kendi kullanımından kaynaklandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; kabul tutanaklarında yazılı eksik ve kusurlu işlerin davacı tarafından yapıldığı, kesin kabul tutanağında eksikliğin giderilmesi bedelinin yapımcı şirketlerin hakedişlerinden kesildiği veya kesilmesi gerektiği, kesin kabul tutanağında yüklenici firmadan kesilen bedeller toplamının 451.500,00 Euro olduğu, davacının isteyebileceği tutarın TL karşılığının temerrüt tarihi itibariyle 848.910,30 TL olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile taleple bağlı kalınarak 779.875,95 TL’nin 02/03/2007 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Mahkeme ilamı, hükmü temyiz eden davacı vekiline 16.07.2015 tarihinde, davalı vekilinin temyiz dilekçesi ise 27.08.2015 tarihinde tebliğ edilmiş ve hüküm davacı vekili tarafından HUMK 433’ncü maddesinde öngörülen katılma yoluyla temyiz süresi geçirildikten sonra 09.09.2015 tarihinde temyiz edilmiştir. 01/03/1990 gün ve 3-4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı’nda süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında yerel mahkeme bir karar verilebileceği gibi, Yargıtayca da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden HUMK 432/4’ncü maddesi uyarınca davacı vekilinin katılma yoluyla temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından davalıdan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, ödediği peşin temyiz harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.