13. Ceza Dairesi Esas No: 2019/9805 Karar No: 2020/1046 Karar Tarihi: 04.02.2020
Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9805 Esas 2020/1046 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezası, doğrudan verilen cezalardan olduğu için temyizi mümkün değildir. Bu nedenle, sanığın bu suçla ilgili temyiz itirazı reddedilmiştir. Hırsızlık suçundan ise sanığın temyiz itirazı reddedilmiştir çünkü suçun tamamlandığına ve teşebbüs hükümlerinin uygulandığına karar verilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alınarak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanacağı belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un ek 2. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesidir.
13. Ceza Dairesi 2019/9805 E. , 2020/1046 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde; 14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Olay yeri inceleme tutanağına ve müşteki beyanına göre çalınan mazotun bir kısmının yerlere döküldüğünün anlaşılması karşısında, hırsızlık eyleminin tamamlanmış olduğu gözetilmeden teşebbüs hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza belirlenmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 04/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.