Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3137 Esas 2019/9432 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : CMK 231/11.maddesi gereğince TCK"nın 179/3-2, 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK’nın 179/2, 62. maddeleri gereğince 1 ay 2 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Aydın 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 30/05/2011 tarihli ve 2011/34 esas, 2011/844 sayılı kararının 27/07/2011 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 28/06/2015 tarihinde TCK"nın 179/3-2 maddesinde tanımlanan trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediği ve Aydın 2.Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 16/01/2016 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Aydın 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/04/2016 tarihli ve 2016/161 Esas, 2016/370 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanık hakkında TCK’nın 179/3-2 maddesi gereğince belirlenen 1 ay 10 gün hapis cezası üzerinden aynı Kanunun 62/1 maddesi gereğince 1/6 oranında indirim uygulanıp 1 ay 3 gün hapis cezası yerine yazılı şekilde 1 ay 2 gün hapis cezasına hükmedilerek eksik ceza verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasını gerektirecek yasal şartların oluşmadığına, eksik delillere dayanılarak mahkumiyet kararı verildiğine, beraat kararı verilmesi gerektiğine, lehine hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.