MAHKEMESİ : Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğeri tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 28/04/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/04/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarının ihlali nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; karar davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, apartman yöneticisi olduğunu, apartmana yapılan garaj kapısının uzaktan kumandasını vermek ve ücretini almak için davalının kapısını çaldığında davalının kendisine hakaret ettiğini, sonrasında da davalıların kapısına zarar verdiğini belirterek uğradığı maddi ve manevi zararın haksız fiil faili olan davalılardan müştereken ve müteselsilen ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece davacı ... yönünden manevi tazminat isteminin reddine, davacı ... yönünden manevi tazminat isteminin kabulüne, davacıların maddi tazminat taleplerinin de kabulüne karar verilmiştir.
Ne var ki yargılamanın son oturumunda hüküm bölümünün 3 bendinde ""Davacılardan ..." ın manevi tazminat talebinin kabulü ile 2.500,00TL manevi tazminatın 13/03/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline ..."" karar verilmişken daha sonra yazılan gerekçeli kararda “Davacılardan ..."ın manevi tazminat talebinin kabulü ile 2.250,00 TL manevi tazminatın 13/03/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline ..."" biçiminde hüküm kurulmuş ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
Mahkemece gerekçe kısmında bu durumun katip hatası olduğu belirtilmiş olsa da böyle bir durumun bozma nedeni oluşturacağına ve bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nca 10/04/1992 gün ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir.
Şu durumda kararın yukarıda açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 01/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.