Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/5410 Esas 2019/5191 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 52/2-4 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, olay tarihinde yaşı küçük olan ve babasına yardımcı olmak amacıyla 3.350 TL tutarındaki parayı yatırmak üzere bankada sıra bekleyen katılan ...’un yanına giderek, adı geçen katılanın babasıyla telefonda konuşuyormuş izlenimi vermek suretiyle katılanın kendisiyle birlikte banka dışına gelmesini istemesi üzerine birlikte bankadan çıktıkları, sanığın, katılana kendisine ait olduğunu söylediği bir çeki tarif ettiği yerden getirmesini ve bu sırada çeki alıp dönene kadar bankada sıra beklememesi için yatıracağı parayı kendisine vermesini söyleyerek parayı bankaya yatıracağı konusunda katılanı aldatıp 3.350 TL’yi aldığı, bu suretle dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunmaları, katılan ve tanık beyanları, kamera görüntüleri, teşhis işlemi, dairemizin bozma ilamı sonucu taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığına dair uzlaştırma raporu ile oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu husus sanık açısından kazanılmış hak teşkil ettiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın uzlaşmaya ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 09.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.