Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1-2, 50/1-a, 4, 52/1-2-4. maddeleri gereğince
mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın şantiye şefi olarak çalıştığı işyerinde, işçi ...’ın çatı katında bulunan havalandırma boşluğundan zemin kata düşmesi neticesinde hayatını kaybettiği olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, şantiye şefi olan sanığın iş sağlığı ve güvenliğine uyulup uyulmadığı konusunda denetimde bulunma ve aykırı bir durum gördüğünde giderme yükümlülüğünün bulunduğu ancak çatı katında bulunan havalandırma boşluğunun etrafında yeterli güvenlik önlemlerinin alınmamış olmasıyla ve bu konuda işçilerin uyarılıp gerekli dikkat ve özeni gösterip göstermedikleri konusunda denetlemeyen sanığın üzerine düşen denetim yükümlülüğünü yerine getirmediği anlaşılmakla, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması;aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Mahkemece sanık hakkında daha önce aynı suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği gerekçe gösterilerek CMK 231. maddesinin uygulanmamış olmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümleri uygulanmadığından bahisle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.