Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/570 Esas 2019/9371 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Oluşa ve kabule göre; sanığın, 41 plaka sayılı aracı ile Ankara istikametinden Kazan istikametine seyri sırasında, direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu önce sol orta refüje çarpıp takla atması neticesinde araçta yolcu olarak bulunan ... ve ...’ın öldüğü olayda, tek taraflı ve asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu iki kişinin ölümüne sebebiyet veren sanık hakkında, 2 yıl ile 15 yıl arasında hapis cezası tayin ve takdir etmek durumunda olan yerel mahkemece, 4 yıl olarak belirlenen temel hapis cezasının, TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı, adalet ve hakkaniyete uygun olduğu anlaşıldığından, tebliğnamedeki, eksik ceza tayin edildiği gerekçesiyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Katılma talepleri bulunmayan müştekiler ... ve ...’ın gerekçeli karar başlığında katılan olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında TCK 22/6. maddesinde düzenlenen hükümlerin ve lehe kanun maddelerinin uygulanması gerektiğine ilişkin, katılanlar vekilinin ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" ve (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2)Yargılama aşamasında kendisini tek bir vekil ile temsil ettiren katılanlar lehine bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretiine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, bu nedenle hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının A bendinin (1.) fıkrasında yer alan yer alan "sanığın güttüğü amaç ve saik" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle ve B bendindeki “ayrı ayrı” ibarelerinin çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.