Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3634 Esas 2019/9368 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-a-b-e, 62, 53/6. maddeleri gereğince
mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümden önce 05/08/2017 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 Sayılı Kanunun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve Bölge Adliye Mahkemelerinin kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin 15 gün olarak değiştirildiği, Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce Yargıtay denetiminden geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı yasanın 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"un 305 ila 326. maddelerinin uygulanması gerektiği, aynı yasanın 310. maddesine göre temyiz süresinin bir hafta olduğu gözetilmeksizin temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilerek yanıltıcı ifadeler kullanılmasının taraflar bakımından adil yargılanma hakkı kapsamında mahkemeye erişimi hakkının ihlali sonucu doğurması nedeniyle katılan vekilinin bir hafta süre geçtikten sonra ancak 15 gün içerisinde yaptığı temyiz itirazlarının süresinde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında lehe kanun maddelerinin uygulanmadığına ve sair nedenlere ilişkin, katılan vekilinin ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" ve (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, bu nedenle hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan "suç sebep ve saikleri" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.