MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; iş akdinin haksız feshedildiğini beyan ederek ödenmeyen işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili,davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı davalılardan ... vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçinin fazla mesai ücret alacağına hak kazanıp kazanmadığı ve işçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 30.03.2014 tarihine kadar yaptığı çalışmalarda haftanın 6 günü 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığı, onbeş dakika ara dinlenme yaptığı, bu tarihten sonra ise haftanın 7 günü 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığı, onbeş dakika ara dinlenme yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Ancak davacının tanık beyanlarına göre günlük 7.5 saati geçen çalışması olduğu anlaşılmakla, fazla çalışma hesabında davacının günlük çalışma süresinden onbeş dakika dinlenme süresi düşülerek hesap yapılması hatalı olmuştur. Mahkemece, davacının 30.03.2014 tarihine kadar haftanın 6 günü 08.00-17.00 saatleri arasında 9 saat çalıştığı, 1 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük 8 saat, haftalık 48 saat çalıştığı ve haftalık 3 saat fazla mesai yaptığı, bu tarihten sonra da haftanın 7 günü 08.00-17.00 saatleri arasında 9 saat çalıştığı, 1 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük 8 saat, haftalık 56 saat çalıştığı, davacının hafta tatili ücreti de talep ettiği gözönüne alınarak pazar günü yapılan günlük 7.5 saatin üstündeki çalışmasının fazla mesai alacağı olarak değerlendirilmesi gerektiğinden 56-45-7,5= 3,5 saat haftalık fazla çalışma yaptığı değerlendirilerek mahkemece fazla çalışma ücret alacağının hesaplanması gerekirken yazılı gerekçe ile hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.