Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/10899 Esas 2021/1622 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/10899
Karar No: 2021/1622
Karar Tarihi: 25.02.2021

Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/10899 Esas 2021/1622 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın ırza geçme suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Hükmün kesinleşip infazına başlanması sonrasında sanık infazın durdurulması talebinde bulunmuş, ancak mahkeme talebi reddetmiştir. Temyiz edilen ek kararın, infazı durdurma taleplerinin itiraz edilebilecek kararlardan olduğu ve temyiz yeteneğinin bulunmadığı gerekçesiyle reddedilmesine karar verilmiştir. Kararın temel dayanağı ise Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesi ile 101/3. maddesidir.
Kanun maddeleri açıklayıcı şekilde:
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesi: İnfaz hakimleri, infaz işlemleriyle ilgili konularda mahkemelerinin yetkisinde bulunmayan ve infazın sürekli veya belirli bir süreyle durdurulması yönünde karar verilmesini gerektiren hallerde karar verebilirler.
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 101/3. maddesi: İnfaz hakimleri tarafından verilen kararlara karşı itiraz edilebilir. Ancak, durdurulması taleplerine ilişkin kararlar itiraz edilebilecek kararlardan değildir.

14. Ceza Dairesi 2020/10899 E. , 2021/1622 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi (İstanbul Anadolu 6. Ağır Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Irza geçme
HÜKÜM : Mahkumiyet, infazın durdurulması talebinin reddi

İlk derece mahkemesince verilen ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında müsnet suçtan gerçekleştirilen yargılama sonucunda kurulan hükmün kesinleşerek infazına başlanmasının ardından dosyaya sunulan dilekçeyle infazın durdurulmasının talep edilmesi üzerine mahkemece vaki talebin reddine dair verilen ek karar temyiz edilmiş ise de, 23.12.2009 tarihli hükmün kesinleşmesinden sonra infaza müteallik olarak mahkemesince verilen kararların Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.05.2011 gün ve 66/96 sayılı ilamında da açıklandığı üzere 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesine göre verilmesi nedeniyle aynı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün temyiz istemi 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre itiraz kabul edilip, bu hususta gerekli karar mahallinde merciince verilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın mahkemesine İADESİNE, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.