Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Hakaret, şantaj, verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme
Hükümler : 1- Hakaret suçundan dolayı TCK’nın 125/2. maddesi yollamasıyla aynı Kanunun 125/1, 62, 53/1-2-3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Şantaj suçundan dolayı TCK’nın 107/2. maddesi yollamasıyla aynı Kanunun 107/1, 62, 52, 53/1-2-3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
3- Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan dolayı TCK’nın 136/1, 62, 53/1-2-3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hakaret, şantaj ve verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’in, kendisi tarafından işletilen masaj salonunda bir süre çalışıp, işten ayrılan mağdur ...’in cep telefonuna gönderdiği 27.05.2014 tarihli mesajlardan ve 08.06.2014 tarihli facebook paylaşımından dolayı mağdurun vekili aracılığıyla 26.09.2014 tarihinde şikayetçi olması üzerine başlatılan adli soruşturma sonunda, sanığın, “Siz hepiniz toplandınız film mi yapıyonuz... böyle oyunu ancak o...pular yapar...”, “...haa ısrar edip gelmezsen... birkaç müşterimle yattığını afişe ederim...” biçimindeki mesajlar ve “...müşterimle yattıklarını duyduğum için kovduğum Özlem ..., Zeynep ... ve Ümmühan ... kendilerine apart tutup kişiye özel masaj yapıyorlar, bizim müşterilerimizi tek tek arayıp haber vermişler. Artık bize mutlu son falan sormayın, telefon numaraları 0... detaylı bilgiyi kendileri verecektir. Bu sahte masajcıları başka meslektaş arkadaşlarımın çalıştırmamasını rica ederim, zaten şu anda hukuki mercilere bilgi verilmiştir, bunlar mesleği kötüye çıkarıp emek hırsızlığından başka bir şey yapmıyorlar.” şeklindeki facebook paylaşımı nedeniyle hakaret, şantaj ve verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçlarını işlediğinin iddia edildiği olayda;
Sanığın gerek soruşturma gerek kovuşturma evresindeki ikrarı, iddianamede yazılı mesajları ve facebook paylaşımını gösteren belge örnekleri ile dosya kapsamına göre; sanığa yüklenen suçların sübut bulduğuna dair yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.


Ancak; hakaret suçunu oluşturduğu kabul edilen eylemin, belirli olmayan ve birden fazla kişi tarafından algılanabilme imkanı bulunan facebook adlı sosyal paylaşım sitesinde işlendiğinin kabul edilmesi karşısında, sanığa tayin olunan temel cezada TCK"nın 125/4. madde ve fıkrası gereğince artırım yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurularak, sanık hakkında hakaret suçundan eksik ceza hükmedilmesi, TCK"nın 136/1. madde ve fıkrasında bir yıldan dört yıla kadar hapis cezası öngörülmüş iken, anılan madde ve fıkrada, suç tarihinden önce, 06.03.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6526 sayılı Terörle Mücadele Kanunu ve Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 4. maddesi ile yapılan değişiklikle ceza miktarının iki yıldan dört yıla kadar hapis cezası olarak belirlendiği gözetilmeden, verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan dolayı temel cezanın 1 yıl hapis cezası olarak tayin edilmesi suretiyle sanığa eksik ceza hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamış; T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, sübuta, hükmedilen hapis cezalarının seçenek yaptırımlara çevrilmemesine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.