Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/13705 Esas 2018/15569 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13705
Karar No: 2018/15569
Karar Tarihi: 13.12.2018

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/13705 Esas 2018/15569 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme davaya ilişkin olarak, sanığın hırsızlık suçundan mahkum edildiğini belirtmiştir. Ancak, suçun hukuki nitelendirmesinde yanılgıya düşüldüğünden, Kanun'un ilgili maddesi hatalı uygulanmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına atıfta bulunularak, sanığın mükerrir olduğunun belirtilebilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrür hükümlerinin infaz aşamasında uygulanabileceği belirtilmiştir. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının da dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b ve 142/1-e maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2016/13705 E. , 2018/15569 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya kapsamına göre; sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suçun hukuki nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/1-e maddesi gereğince uygulama yapılması, her iki bentte öngörülen cezaların aynı olması nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı kararında, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığının kabul edilmesi karşısında sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilamın kararda gösterilmemesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/12/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.