Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1-Sanıklar ... ve ... hakkındaki hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafinin kusura, sanıkların beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında belirlenen 2 yıl 1 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1-c) bendinin hükümden çıkarılarak yerine "Sanıklara verilen uzun süreli hapis cezasının sanıkların kişiliği, sosyal ve ekonomik durumları dikkate alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 760 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/4 yollamasıyla TCK 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince sanıkların ekonomik durumları, Özçevreci Madencilik Nakliye ve Turizm Sanayi ve Ticaret A.Ş.nin şirket ortağı oluşları ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak 1 günlüğü takdiren 40,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanıkların 30.400,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmalarına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkındaki hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında belirlenen 1 yıl 8 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2-c) bendinin hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen uzun süreli hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 605 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/4 yollamasıyla TCK 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik durumu ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak 1 günlüğü takdiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 12.100,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.