11. Hukuk Dairesi 2016/130 E. , 2017/804 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada ...3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21/05/2015 tarih ve 2011/182-2015/312 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin yıllardır turizm alanında faaliyet gösterdiğini, 2001 yılında davalı şirketi kurduğunu, 2007/08888 no’lu," ..." ibareli markayı adına tescil ettirdiğini, anılan markayı iş yerlerinde reklam panolarında, web sitelerinde kısacası her alanda kullandığını, zamanla markanın dünya çapında bilinen bir marka haline geldiğini ve halen işbu marka ile turizm faaliyetlerine devam ettiğini, müvekkilinin marka hariç olmak üzere davalı şirkette bulunan hissesini 2010 yılında devrederek ortaklıktan ayrıldığını, buna rağmen davalı şirket ile davalı şirketin gerçek sahibi olan diğer davalının hiçbir haklı nedene dayanmaksızın müvekkili markasını kullanarak markaya hakkına tecavüz ettiklerini ileri sürerek, tecavüzün tespiti, men’i, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 10.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile hükmün ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, “...” ibaresinin müvekkili nezdinde işletilmekte olan turizm acentenin unvanı olarak 1998 yılından beri kullanıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı, husumet itirazında bulunmuş, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu “...” markasının davalı şirket bünyesinde oluşturulduğu ve marka tescili yapılmadan önce anılan ibarenin işletme adı olarak 1998 yılında Kültür ve Turizm Bakanlığı A grubu seyahat acentesi işletme belgesine konu olduğu yine, davalı şirketin 18/09/2000 tarih, 25601 sayılı ortaklar kurulu kararı ile Turizm Bakanlığı tarafından onaylanan “...” ibareli unvanın Ticaret Sicil Gazetesi"nde yayınlanmasına karar verildiği, 11/10/ 2000 tarihli Ticaret Sicil Gazetesi"nde yayınlandığı, davacının hisse devir sözleşmesinde şirket adına Ticaret Sicil Gazetesi"nde yayınlanarak işletme unvanı haline gelen “...” markasını kendi uhdesinde tuttuğuna ilişkin özel bir düzenlemeyi sözleşmeye eklememiş olduğu, bu anlamda işletme unvanı ile birlikte hisse devrini yaptığı işletme unvanının davacı adına oluşturulan markanın oluşturulma tarihinden çok önceye ait olduğu ve davalı şirketin eskiye dayalı kullanım hakkının bulunduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 309,60 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 14.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
sisteminin bir üyesidir.