Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 89/4. maddesi uyarınca hükmolunan 1yıl 6 ay hapis cezasından TCK"nın 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapıldıktan sonra bulunan 1 yıl 3 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında 455 gün adli para cezası olarak tespit edilmesi gerekirken hesap hatası yapılarak sanığın 450 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ceza miktarına, lehe olan hükümlerin uygulanmadığına ve kusur durumuna ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.