MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün davacılar avukatınca duruşmalı, davalılar avukatınca duruşmasız olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacılar ... ve diğerleri vekili avukat ... ile davalı vekili avukat ..."in gelmeleriyle duruşmaya başlanılmış ve hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra karar için başka güne bırakılmıştı. Bu kez temyiz dilekçesinin süresinde olduğu saptanarak dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacılar ..., ... ve ... davacı şirketin paydaşı olduklarını şirketin ihtiyaçlarını karşılamak için davalılardan 28.01.2008-29.08.2008 tarihleri arasında 5 ayrı işlemle toplam 700.000 TL borç aldıklarını,bu borca karşılık şirket hesabından davalı ... hesabına 212.000 TL ve davacı ... hesabından davalı ... hesabına 6.000 TL olmak üzere 218.000 TL havale yaptıklarını,bu borca mahsuben dava dışı ... tarafından çek karşılığı 5.000 TL verildiğini ve ekspertiz değeri 550.000 TL olan taşınmazı davalı ..."a devrettiklerini, ayrıca banka aracılığıyla düzenli olarak ödemeler yaptıklarını, bu ödemeler dışında davalı ... adına 300.000 TL senet verdiklerini ve senet bedeline mahsuben 190.000 TL ödeme yaptıklarını, yaptıkları toplam ödemenin alınan borçtan çok fazla olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin haklarını saklı tuturak 8.000 TL "nin ödeme tarihinden itiaren yasal faizi ile tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davacılar 28.06.2011 tarihli ıslah dilekçesi ile ıslah harcını yatırmak suretiyle talep miktarını 700.000 TL"ye çıkarmışlardır.
Davalı ... savunmasında dava dilekçesinde kendisine devredildiği belirtilen taşınmazı bedelini ödeyerek davacı şirketten satın aldığını,dava konusu borç ilişkisinin tarafı olmadığını savunmuştur.
Davalı ... savunmasında, davacı ... tarafından kendisinden alınan 700.000 TL borçlarına karşılık olarak, davacı ... tarafından 218.000 TL banka havalesi ile ödendiğini, 300.000 TL kısmı için bono düzenleyerek verdiğini,bu bononun 190.000 TL kısmının tahsil edildiğini, bu borçtan geriye kalan 292.000 TL alacaklarının ödenmediğini savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davacının alacağını ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacıların temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacılar, dava dilekçesinde, davalılardan aldıkları borca karşılık fazla ödeme yaptıklarını ileri sürerek,bu fazla ödemeye konu alacağa ilişkin olarak bakiye alacak haklarını saklı tutarak 8.000 TL"nin davalılardan tahsilini talep etmiş ve yargılama aşamasında bu taleplerini ıslah etmek suretiyle 700.000 TL"ye yükseltmişlerdir. Mahkemece yapılan yargılama sonucu davanın reddine karar verilmiştir. Öyle olunca mahkemece kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına reddedilen miktar üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre hesaplanacak nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken bu yön göz ardı edilerek davalılar yararına maktu vekalet ücretine hükmedilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK’nun 438/7. maddesi gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacıların tüm temyiz itirazlarının reddine, ikinci bent gereğince kararın “Hüküm” başlıklı bölümünün 4 numaralı bendinde yeralan “1.320,00 TL vekalet ücretinin ” söz ve rakamlarının karardan çıkarılarak yerine aynen “38.850 TL vekalet ücretinin” söz ve rakamlarının yazılmasına, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının davacılardan alınarak davalılara ödenmesine, aşağıda dökümü yazılan 3,40 TL kalan harcın davacılardan alınmasına, 25,20 TL peşin harcın davalılara iadesine, 19.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.