Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanıklar hakkında verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hüküm katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın hukuka aykırı olduğu nedeniyle kararın bozulması yönündeki temyiz itirazının reddine, ancak;
Sanıkların imam nikahıyla birlikte yaşadıkları, köyde ikamet ettikleri ve çiftçilikle geçimlerini sağladıkları, olay günü sanıkların, bırakacak kimseleri olmadığından bahisle, müşterek çocukları olan mağdur ..."ı da yanlarına alarak tarlaya balya toplamaya gittikleri, sanık ..."ün römorkun üzerinde durduğu, diğer sanığın ise aşağıdan ona balyaları (dizmesi amacıyla) verdiği, sanıkların çalışırlarken çocuklarının ağlamaması amacıyla mağdur ..."ı da römorkun üzerine (annesinin yanına) aldıkları ve bu şekilde çalışmaya devam ettikleri, çocuğun römorkun üzerinde olduğu zaman zarfında sanık annenin, kendi beyanı ile sabit, balya dizmeye devam ettiği ve çocuğu bakım ve gözetiminden yoksun bıraktığı, sanık İshak"ın durumu bilmesine karşın, bir sonraki balyaya yanaşmak için traktörü hareket ettirmesi üzerine, annesinin yanında bulunan mağdur çocuğun römorkun üzerinden arkaya doğru düştüğü ve basit tıbbi müdahale ile giderilemez, yaşamını tehlikeye sokar ve vücudundaki kırıkların hayati fonksiyonlara etkisi ağır (4/6) derece olacak şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda;
Sanıklar üzerine atılı eylemin 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 22/6. maddesi kapsamında kaldığından bahisle yüklenen suç açısından sanıklar hakkında şahsi cezasızlık sebebinin bulunması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223/4-b. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, sanıklar hakkında aynı kanunun 223/4. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına hükmü kurulması sonucu uygulama maddesinin eksik gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. paragrafında yer alan, "Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 22/6. ve CMK.nın 223/4. maddesi gereğince CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA," cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 22/6. ve CMK.nın 223/4-b. maddesi gereğince CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA," yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.