Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müşteki ...’ın 06.07.2014 tarihli ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan etmesi sebebiyle katılana yöntemine uygun bir uzlaştırma teklifinde bulunulmadığından bahisle bozma öneren tebliğnamedeki (I) numaralı görüşe, alkollü olarak kullandığı ticari taksiyle kırmızı ışıkta duraklamakta olan müştekiye ait araca arka kısmından çarparak sebebiyet verdiği kaza dolayısıyla sanığın ehliyetinin 1 yıl süreyle geri alınmasında eylemin ağırlığıyla orantısızlık bulunmadığından, ehliyetin geri alınma süresinin fazlalığından bahisle bozma öneren tebliğnamedeki (II) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, idaresindeki araçla geceleyin şehir içindeki bölünmüş yolda seyri sırasında kaza mahalli ışık kontrollü kavşakta duraklamakta olan müşteki Tuncer’e ait araca arka kısmından çarpması neticesinde müştekinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı ve sanığın 0,48 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda, 1,00 promil altında alkollü olduğu anlaşılan sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulama koşullarının bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın cezasında TCK"nın 22/3 maddesi gereğince artırım yapılarak fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.