Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/8263 Esas 2017/2459 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

Müşteki ..."in 20.02.2014 havale tarihli dilekçesi her ne kadar temyiz dilekçesi olarak gönderilmiş ise de; dilekçenin sanık lehine olduğu, bu nedenle temyiz dilekçesi olarak değerlendirilemeyeceği kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Sanığın Muş İli Bilek Köyü muhtarı olduğu ve nüfus kayıtlarına göre kardeşi olarak görünen ancak gerçekte kızı olan Şükran ... ile yeğeni olan ..."ın rızaları dışında evlenme akdi gerçekleştirdiği iddiası ile açılan kamu davasında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 14.10.2008 gün ve 49/219 sayılı kararında da açıklandığı üzere; ceza yargılamasının amacı, somut gerçeğin ortaya çıkarılması olup bunun için başvurulan kanıtlama araçlarından biri de belgelerdir. Yargılama makamları suç isnadı nedeniyle oluşan uyuşmazlığı çözümlerken ele geçirilen ya da iddia ve savunma doğrultusunda sunulan belgelerin güvenilirliğini de denetlemek durumundadırlar. Güvenilirliğin denetlenebilmesi için, belgenin aslının veya bunun olanaklı olmaması halinde de aslına uygunluğu yetkili makam veya kişilerce onanmış örnek ya da kopyalarının dosyaya konulması gerekir. Yine Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, suça konu belgenin fotokopi olması durumunda hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı, aslı bulunamayan evrakların aldatma kabiliyetlerinin bulunup bulunmadığı da tespit edilemediği, fiili iğfalin aldatma niteliğini göstermeyeceği cihetle; söz konusu evlendirme kütüğünün kaybolduğuna dair sanığın 20.02.2012 tarihinde gazeteye ilan verdiği, bu nedenle evlendirme kütüğünün ele geçirilemediği, aldatma kabiliyeti olup olmadığı hususunun bu nedenle değerlendirilemediği hususları dikkate alındığında sanığın unsurları oluşmayan suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.