MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce kesin olarak verilen 29.03.2016 tarih ve 2015/352 esas - 2016/177 karar sayılı kararın kanun yararına bozma istemi ile Yargıtayca incelenmesi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından istenmiş olmakla, dosya içerisindeki layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında 18.11.2008 tarihinde ticari kredi sözleşmesi düzenlendiğini, müvekkilinden birtakım masrafların haksız ve hukuka aykırı şekilde tahsil edildiğini beyanla belirsiz alacak davası olarak fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulması kaydı ile 1.00 TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiş, 11.02.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile dava değerini 400,00 TL olarak ıslah ettiklerini bildirmiştir.
Davalı vekili, davanın belirsiz alacak davası olarak açılamayacağını, taraflar arasındaki kredi sözleşmesinin ticari nitelikte oluşu nedeniyle masraf alınmasının usul ve hukuka uygun bulunduğunu bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, karar aleyhine Adalet Bakanlığı"nın yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozma talebinde bulunulmuştur.
Dava, davacı tarafından kullanılan ticari kredi nedeniyle davacıdan dosya masrafı adı altında tahsil edilen paranın istirdadı istemine ilişkindir.
Taraflar arasındaki ticari kredi sözleşmesi 18.11.2008 tarihinde akdedilmiş olup, mahkemece uyuşmazlıkta 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu hükümleri uygulanarak davanın kabulüne karar verilmiştir. Oysa 6101 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 1. maddesinde "Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girdiği tarihten önceki fiil ve işlemlere, bunların hukuken bağlayıcı olup olmadıklarına ve sonuçlarına, bu fiil ve işlemler hangi kanun yürürlükte iken gerçekleşmişse kural olarak o kanun hükümleri uygulanır.... " hükmü düzenlenmiştir. Açıklanan yasal düzenleme karşısında uyuşmazlıkta mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu hükümleri yerine 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu hükümlerinin uygulanması ve yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır. Ayrıca taraflar arasında düzenlenen sözleşmede davalı banka tarafından kullandırılan kredi dolayısıyla masraf alınabileceğine ilişkin hüküm olmakla birlikte miktar ve oran belirtilmediğinden, kredi sözleşmesi hükümleri, sözleşme tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Türk Borçlar Kanunu ve ilgili mevzuat çerçevesinde davalı banka ile diğer bankaların uygulamasına göre bu tür işlemlere kredi grupları bakımından uygulanan kredi kullandırım ücreti vb. adı altında kesilen masraf miktar yada oranları sorulup karşılaştırılarak davalı tarafından tahsil edilen dosya masrafının uygun olup olmadığı veya ne miktarda olduğu, davacıya iadesi gereken miktar bulunup bulunmadığı hususlarında değerlendirme yapılarak sonucuna göre bir karar vermek gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme sonucu davanın kabulüne karar verilmesi yürürlükteki hukuka aykırı bulunduğundan kanun yararına temyiz isteminin kabulü ile hükmün bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 6100 sayılı HMK 363 maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, gereğinin yapılması için karar sureti ve dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 13.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.