12. Ceza Dairesi Esas No: 2018/437 Karar No: 2019/9247 Karar Tarihi: 23.09.2019
Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/437 Esas 2019/9247 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanık ...'in taksirle yaralama suçundan mahkum edilmesine ve sanık ...'in beraat etmesine karar vermiştir. Sanık ...'ın cezasının yetersiz olması yönündeki itirazları reddedilmiştir. Beraat kararı ise, sanığın kusurunun bulunmaması ve failin kast veya taksirinin olmaması gerekçesiyle verilmiştir. Kararda TCK'nın 89/1, 2-b, 62, 52/2-4 ve CMK'nın 223/2-c maddelerine göre mahkumiyet ve beraat hükümleri açıklanmıştır.
Taksirle yaralama suçundan sanık ...’ün mahkumiyetine, sanık ...’nın beraatine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: 1-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sanık ...’e verilen cezanın yetersiz olduğuna, yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 2-Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince ise; Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından failin kast veya taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, sanığın olayda kusurunun bulunduğuna, katılanla aralarında emir talimat ilişki olduğuna, sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.