23. Ceza Dairesi Esas No: 2015/5143 Karar No: 2016/887 Karar Tarihi: 08.02.2016
Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/5143 Esas 2016/887 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, katılanın babasının başkasına olan borcundan dolayı verilen 40.000 TL'yi alarak, alacaklı ile görüşeceğini belirtip almış. Ancak alacaklı ile görüşmeyip, yalan söyleyerek para istediğini ve söz konusu parayı ilgilisine teslim etmediği için dolandırıcılık suçunu işlemiştir. Mahkeme, sanığın eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna karar vermiştir. Hapisten çevrilen 6.000 TL ve doğrudan verilen 80,00 TL adli para cezaları uygulanmıştır. Kanun maddeleri ise TCK'nın 157/1, 62, 50/1.a, 52/2 maddeleridir.
23. Ceza Dairesi 2015/5143 E. , 2016/887 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Dolandırıcılık HÜKÜM : Mahkumiyet (TCK"nın 157/1, 62, 50/1.a, 52/2 maddeleri uyarınca hapisten çevrilen 6000 TL ve doğrudan verilen 80,00 TL adli para cezaları)
Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanığın, katılanın babasının bir başkasına olan borcundan dolayı katılana babası tarafından verilen 40.000 TL"yi, alacaklı ile görüştüğünü ve parayı bu kişiye götüreceğini belirtip aldıktan sonra alacaklı olan tanık ..."ı arayarak ... bankasının önüne gelmesini söylediği; ancak alacaklı ile hiç bir şekilde görüşmemesine rağmen katılana mesaj yollayarak alacaklı ile görüştüğüne ve daha fazla para istediğine dair yalan söyleyip, söz konusu parayı ilgilisine teslim etmeyerek haksız menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda; Oluşa, sanığın savunmalarına, katılanın aşamalardaki beyanlarına, tanık anlatımlarına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın, bu şekilde gerçekleştirdiği sabit görülen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ile sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 08.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.