Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a-4, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1) Sanığın idaresindeki araçla, meskun mahal içindeki, bölünmüş, yerleşim yeri içinde, bölünmüş, asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, viraja geldiği esnada direksiyon hakimiyetinş kaybederek karşı yönden gelen araçlara ait şeride girmesi ve katılan ...’ün idaresindeki araçla çarpışması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, iki kişinin ise nitelikli şekilde yaralanması ile neticelenen olayda; nitelikli şekilde yaralanan mağdurlar ... ve ...’ın hüküm verildikten sonra 18/05/2015 tarihinde şikayetlerinden vazgeçtiklerini beyan etmeleri karşısında; TCK"nın 89/1. maddesi uyarınca hüküm kurulması gerekmesi,
2) 5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, sadece B sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki otomobil ile yaptığı da göz önünde bulundurularak, sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle AE sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden ve ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi;
3) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, TCK’nın 52/4 maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin hükümde hatalı gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.