Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/4369 Esas 2022/2966 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 24/06/2014 gününde verilen dilekçe ile ecrimisil istenmesi üzerine Yargıtay 8. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/09/2020 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ecrimisil talebine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiş, Yargıtay 8. Hukuk Dairesince ecrimisil hesaplama şekli yönünden karar bozulmuştur. Bozma ilamına uyan mahkemece, davanın kısmen kabulüne, toplam 15.228,13 TL ecrimisil bedelinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine dair verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Somut olayda, davacı tarafın talebi toplam 16.842,93 TL olup, mahkemece 15.228,13 TL’si kabul, 1.614,8 TL’si reddedilmiş, davacı vekili tarafından reddedilen ecrimisil miktarına yönelik karar temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’ye 6217 sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK’un 14.07.2004 tarihli ve 5219 sayılı Kanunla değişik 427. maddesi uyarınca, karar tarihinde temyiz sınırı 3.920 TL olup, temyiz konusu yapılan ecrimisil miktarı temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır.
Temyiz kabiliyeti olmayan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’da da bir karar verilebilir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nin 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 19/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.