Karşılıksız yararlanma - mühür bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19310 Esas 2018/15360 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/19310
Karar No: 2018/15360
Karar Tarihi: 12.12.2018

Karşılıksız yararlanma - mühür bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19310 Esas 2018/15360 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık mühür bozma suçundan doğrudan 3000 TL para cezasına çarptırılmış ve temyiz isteği reddedilmiştir. Ayrıca, sanık karşılıksız yararlanma suçundan da hüküm giymiştir. Ancak, bu suçla ilgili yargılama sürecinde uygulanacak yasal düzenlemelerin 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği belirtilmiş ve itiraz yolu açık tutulmuştur. İlgili kanun maddeleri: 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete\"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun\"un 26. maddesi; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'un Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ilâ 101. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2016/19310 E. , 2018/15360 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Mühür bozma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteğinin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Karşılıksız yararlanma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Kanun"un 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Kanun"un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, CMK"nın 264. maddesine göre de kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlünün dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 12/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.